Tigelaars in Letur (deel 4)

Beste allemaal,

Wij hebben internet! Vandaag geïnstalleerd. Ook hebben we nu via internet een telefoon. De lijn is niet perfect, het kraakt af en toe maar het werkt allemaal! Bij deze onze nieuwe gegevens. De telefoonnummers eerder opgegeven gelden niet meer (Vodafone had geen bereik en mijn Nederlandse mobielnr. is nu vervangen door een Spaans nr.).

Ons adres: Cortijo La Solana, s/n

02434 La Abejuela-Letur (Albacete)

España

Onze telefoonnummers: 0034 967 090484 (thuis)

0034 633139651 (mobiel Cecile)

0034 622860434 (mobiel Peter)

Ons gmail (blijft): ptigelaar@gmail.com (schrijven kan via de weblog maar natuurlijk ook nog steeds via onze gmail).

Groeten van ons allen,

Cecile

Dinsdag 31 augustus: De zomerfeesten

Alhoewel augustus en september de maanden van de dorpsfeesten zijn hebben we niet echt tijd om daar dit jaar aan mee te doen. Iedere week is er wel ergens een dorpsfeest: De eerste week dat we hier waren Socovos, vervolgens Letur (14-20 aug.), dan Abejuela (23-30 aug), Elche de la Sierra, Albacete en Ferez (laatste week september) sluit af voor zover we weten. De dorpen stromen vol: familie en vrienden, iedereen komt erop af. De feesten duren minstens een week en er worden veel activiteiten georganiseerd. Maar de tijden zijn absoluut niet afgestemd op de voer/melktijden van de boerderij! De feesten bestaan allemaal uit minstens: een (carnavals)optocht, muziek/dansavonden en hoogtepunt uiteraard stierrennen (stieren opjagen door de straten) zoals we kennen van de jaarfeesten van Pamplona (let op géén stierenvechten). De feestweek van Letur en Abejuela hebben we helaas moeten missen (we hebben wel vernomen dat één van de stieren tijdens het stierrennen in Abejuela een hartaanval heeft gekregen...). Decarnavalsoptochten hebben we wel gezien en we hebben de dorpen ook bezocht maar de feesten 's avonds beginnen pas na 11 uur (na het avondeten hier). Dat is wat moeilijk als je 's morgens vroeg de koeien moet melken en kalveren moet voeren........ Van de muziek van Abejuela hebben we wel vanuit huis mee kunnen genieten. De kwaliteit en geluidssterkte mocht er wezen: het was swingende muziek en het klonk zo dichtbij alsof ze in onze tuin stonden. Die feesten begonnen dus 's avonds om 11 uur en duurden tot de ochtendgloren (een week lang!). Als Peter 's morgens ging melken was de muziek net afgelopen. Volgend jaar doen we mee......maar dan moeten we wel een melker inhuren.........

Woensdag 1 september 2010: De overname

Vandaag hebben we officieel het bedrijf overgenomen. Dwz. alles behalve de grond en gebouwen (pachtcontract voor 15 jaar). En inclusief een bedrijfsauto (een oud Citroen-bestel die er niet uit ziet maar nog goed dienst op de boerderij) en 3 honden. Met de eigenaar Pablo zetten we alles op papier en regelen we de overname. Tijd om het uitgebreid te vieren (maar 's avonds wel even toosten) hebben we niet echt.

Peter probeert vandaag een nieuwe strategie uit door de koeien te roepen met een vuvuzela. Dient dat ding ook nog ergens voor. Peter melkt in 3 groepen: hoogproductieve, laagproductieve en de zieke of net gekalfde koeien. Iedere groep moet uit de wei opgehaald worden. Als koeien op signaal zelf naar de melkstal komen scheelt veel tijd. Maar helaas lijkt het harde geluid van de vuvuzela de koeien eerder af te schrikken. Morgen weer proberen......? Trouwens het was wel de groene (orginele) vuvuzela uit Zuid-Afrika, misschien eens proberen met de oranje die we hebben (het zijn toch 'Frisonas': Friese Holstein koeien)......of toch een rode Spaanse aanschaffen.......

Zondag 5 september 2010: September oogstmaand

In onze tuin zijn de druiven rijp. Grote trossen hangen aan de plant. Ik denk niet eens dat we ze allemaal op kunnen eten. September is de oogstmaand: druiven, vijgen en amandelen. We hebben verschillende bomen en planten rondom huis staan. De vijgen zijn ook heerlijk! We hebben ook enkele olijfbomen. Die zijn pas rijp in november is ons verteld.........

De meeste bomen rond huis zijn amandelen. Ik denk wel een kwart hectare. Hoe we die gaan oogsten moeten we nog bekijken. Boeren in de buurt oogsten ze met een tractor en oogstmachine (een 'boomschudder' zal ik het maar noemen). De prijs is echter zo laag dat het voor ons bijna geen zin heeft een tractor in te huren. En handmatig oogsten is erg bewerkelijk: een mat onder de boom leggen, boom schudden en verder met een stok de noten handmatig naar beneden halen...... De kinderen zeggen dat zij het willen doen. We zullen zien hoever ze komen want het zijn wel heel veel bomen!

We zitten nu al een maand in Spanje en we hebben niet eens de tijd gehad om de omgeving te verkennen. Samen met Lars, Jasper en Laura ga ik een rondje La Abejuela maken. La Abejuela is een gehuchtje en ligt tussen Letur (8 km.), waartoe het behoort, en Socovos (8 km.), een aanliggende gemeente. Een deel van het jaar wonen hier ruim honderd mensen (precies weet ik niet) maar in de winter zijn er niet meer dan 40. Omdat het erg afgelegen ligt wonen er vnl. oudere mensen. Sommige van hen 'overwinteren' bij familie tijdens de wintermaanden. Alhoewel ze liever in het dorp blijven kunnen ze zich moeilijk zelf redden tijdens deze koude maanden, vooral als het sneeuwt. In de zomer kunnen er wel meer dan 1000 zijn: familie, vrienden, iedereen bezoekt het dorp met name tijdens en rond de dorpsfeestweek. Dan is het een gezellige drukte van jewelste. Je ziet de dorpsbewoners genieten van alle aanloop.

Tussen La Abejuela en onze Cortijo (=boerenhoeve) loopt een klein beekje. Nou ja, beekje is zelfs een groot woord voor het stroompje. Misschien is het ooit van betekenis geweest maar nu niet meer. Maar samen met een zijarm vormt het de Beek 'La Abejuela' en loopt rondom het dorp. We gaan aan einde van de middag als het wat koeler is. Op zoek naar een fietsroute om de omliggende dorpen te bezoeken per fiets. De honden volgen ons: waar de kinderen gaan, gaan zij. Een pad is er niet maar we wandelen langs het stroompje en voor de kinderen erg spannend om je weg te banen door het hoge riet en onkruid (jammer dat ik niet mijn Nicaraguaanse 'machete' bij heb om ons een weg te hakken). De fietsroute vinden we uiteindelijk niet (het weggetje eindigt abrupt in een moestuin). Dus we eindigen onze wandeling in het dorp. Daar komen we één van oudere dorpsbewoners tegen Doña Dolores. We móeten even iets komen drinken en buurten. Ik beloof binnenkort weer eens langs te komen. Ze zal me dan 'pan de Miga' leren maken: een vervanging voor brood in barre tijden, gemaakt van meel. Ik weet absoluut niet wat het is maar ben erg benieuwd.......

Dinsdag 8 september 2010: Naar de basisschool 'Nuestra señora de Asunción'

De eerste schooldag voor Jasper en Laura. Spannend! Rugzak, schrijfspullen, schriften bij en op naar de school. Ik breng de kinderen naar school met de auto. Letur ligt op 8 km van La Abejuela. Kost tijd en is ver als je dit 2 keer per dag moet rijden (toch 32 km). Aanvankelijk zou er een schoolbus de kinderen halen en brengen In Spanje hebben kinderen uit alle uithoeken recht op schooltransport, maar je hebt dat recht totdat je dat niet meer hebt (crisis, bezuinigingen e.d.). Maar tot dusver geen transport. Ik heb al een brief geschreven en de wethouder van Letur heeft al meerdere malen met de vertegenwoordiger van onderwijs in Albacete gesproken. Er zou een oplossing komen maar tot dusver niets. Ik leg het nu bij de directrice van de school neer................

Op school aangekomen staan de kinderen al netjes in de rij per klas. Als de bel gaat komen de leerkrachten naar buiten en gaan de klassen één voor één naar binnen. Ik breng Jasper en Laura naar hun klassen toe. Het valt niet mee ze achter te moeten laten. Hebben ze wel aansluiting, kunnen ze iets verstaan, hoe gaan de leerkrachten met ze om. Bij beide klassen aangekomen worden ze heel enthousiast ontvangen en voelen zich meteen thuis alhoewel ze nauwelijks iets van het rappe Spaans verstaan. Ik laat ze met een gerust hart achter. De directrice geef ik mijn telefoonnummer en ze vraagt me in de pauze even terug te komen voor het geval dat................

In de pauze keer ik even terug naar school maar het was niet nodig: ik zie dat ze het naar hun zin hebben. Jasper gaat meteen met klasgenootjes voetballen op het schoolplein. Later mag ook Laura meedoen (tja, een meisje hè...dat gaat zomaar niet.......).

Na school vraagt een klasgenootje van Jasper, Antonio, me of Jasper eind van de middag mee wil voetballen in de 'Polideportivo' (sportcomplex) van Letur. Natuurlijk! En Laura wordt gevraagd of ze mee wandelen met wat meiden uit het dorp en hun moeders. Fijn dat beiden aansluiting hebben....

Dinsdag 14 september 2010: Jasper jarig en Lars naar school

Vandaag is Jasper jarig. Er is natuurlijk niet veel tijd vóór school maar Jasper wil natuurlijk wel zijn kado uitpakken. En natuurlijk wil hij tracteren op school! Daar zijn ze aangenaam verrast als Jasper zijn klasgenoten op z'n Nederlands trakteert (prikkertjes)...... Hij geniet van deze dag........! Een feestje is natuurlijk wel moeilijk zo aan het begin van het jaar....misschien later.........

Vandaag moet Lars voor het eerst naar school. Omdat ik nog wat zaken moet regelen op school breng ik hem met de auto maar vanaf morgen wordt hij opgehaald met de schoolbus. Hij fietst dan naar La Abejuela (1,5 km), stalt daar zijn fiets bij een bar en dan met de bus naar school. Het liefste zou hij zelf met de fiets naar school gaan maar vorige week heeft hij de 8 km naar Socovos gefietst en is daar toch van teruggekomen. Het is toch wel veel berg op en af....... En dan met rugzak...........Tja, het is hier geen Nederland.............Bovendien is het óf de bus óf de fiets........ Als hij gaat fietsen verliest hij zijn gereserveerde plaats in de bus.........en 's winters op de fiets is vast geen pretje..........

Hij komt enthousiast terug van school. Leuke klasgenootjes en een fijne mentor. Het Spaans valt hem niet tegen de eerste dag............Hij kan zich verstaanbaar maken.......Vakken volgen in het Spaans zal in het begin niet makkelijk zijn................... Maar ze hebben in oktober met de 3^e klassen een uitstapje: ze gaan 5 dagen fietsen naar Santiago de Compostela! Hij ziet het helemaal zitten..................

Donderdag 16 september 2010: De telefoonaffaire

Nou ben ik al 4 keer naar Phonehouse in Hellín geweest en nou heb ik nog geen abonnement voor mijn mobieltje kunnen krijgen. Nou is dat niet het einde van de wereld maar we weten inmiddels dat we hier hier geen vaste telefoonlijn kunnen krijgen en door blijven bellen met onze Nederlandse nummers is erg duur (er is nog zoveel telefonisch te regelen). Bovendien hadden we een tijdje terug een Spaans nummer gekocht van Vodafone maar die heeft bij ons geen bereik. Die kunnen we wel omzetten naar een andere provider.

In Nederland kan iedereen toch gewoon een mobieltje kopen met prepaid of abonnement? Nou hier gaat dat niet dus. Eerst hadden we geen Spaanse bankrekening. We moesten bankboekje en een bankafschrift laten zien (ik weet het: terrorisme, ETA-dreiging, er zal wel reden voor zijn maar ik wil mijn mobieltje!). Probleem is wel we zijn hier pas en we hebben nog geen huur of elektriciteit betaald. Maar goed uiteindelijk een Spaanse bankrekening geopend en een afschrift mee van een eerste overboeking (gelukkig hadden ze bij de bank geen NIE nodig, onze paspoorten volstonden). Toen bleek het uitgekozen mobieltje niet simlock vrij en kon de Vodafone niet omgezet worden (ik heb veel geleerd over telefoons hier). Oké dan maar eentje die wel simlock vrij is en waar ik een abonnement op kan afsluiten. Ik wil wel over kunnen stappen naar een andere provider en van simkaart kunnen wisselen (het is van de zotte: we hebben nu 2 telefoons en 4 simkaartjes). Was er eigenlijk maar eentje die in aanmerking kwam .................... maar die hadden ze niet meer in voorraad! Kon ik over een paar dagen terugkomen.....?

Dus vandaag weer naar de Phonehouse. Nou had ik alles bij me, alle compleet, overal fotokopieën van gemaakt. Alle gegevens worden ingevoerd. Allereerst herkent de computer ons adres niet. Dan maar een ander adres die van de kaasmakerij (het was wel een alleraardigste medewerker bij de Phonehouse en toevallig werkt zijn vader bij de kaasmakerij in Letur), dan gaat alles goed totdat de bankrekening niet geaccepteerd wordt. De medewerker snapt er ook niet van maar kan verder niets doen......... Ondertussen baal ik verschrikkelijk, een abonnement zit er gewoon niet in voor mij.................... Dat alles voor slechts een mobieltje met abonnement..................

Vrijdag 24 september 2010: Weersverandering

Het weer is nu definitief omgeslagen. De nachten zijn koeler Overdag wordt het nog 30 graden of meer maar morgens duurt het langer voordat het echt warm is. Als ik om 9 uur naar kalveren rij heb ik nu een vest of trui aan. Afgelopen week ook weer wat regen gehad. De omgeving ziet er meteen anders uit. Er ligt een groene gloed over de droge, stenige velden.

Donderdag 30 september 2010: Oormerken

Peter en ik gaan vandaag 6 kalveren oormerken. Niets aan de hand op zich ware het niet dat één van de kalveren 3 maanden en een ander zelfs 6 maanden is. En die beesten zijn enorm sterk. De kleintjes zijn slechts 1 maand oud. Die zetten we vast in een voerhek, ik houd ze in bedwang en Peter merkt ze. Dat lukt aardig met de kleintjes. Ze spartelen wel maar ik weet ze min of meer vast te klemmen in het voerhek. Maar die 2 groten wordt wat moeilijker. Eigenlijk hadden die al maanden terug gemerkt moeten worden (kalveren mogen maximaal 1 maand zonder oormerk i.v.m. kalversterfte) maar om één of andere reden is dat toentertijd nagelaten. Met als gevolg dat wij grote kalveren moeten oormerken. En die zet je niet meer zomaar vast in een voerhek! Een speciaal Nicaraguaans touw, toevallig tegengekomen bij onze spullen, komt er aan te pas om het beest vast te zetten. De kop én poten moeten vastgezet worden anders is merken onmogelijk. Na wat geduw en getrek lukt het om ook de grote kalveren te oormerken. We zagen er tegenop maar het viel gelukkig reuze mee. We leven nog (geen trappen, schrammen of kneuzingen) en alle kalveren hebben een oormerk! We zullen in de toekomst niet te lang wachten bij het oormerken van nieuwe kalveren...................

Groetjes,