Lieve allemaal!

De eerste maand van 2022 zit er bijna op maar iedereen nog de BESTE WENSEN VOOR HET NIEUWE JAAR! Hopelijk dat dit jaar zoveel mogelijk terug gaat naar een “normaal” leven zodat we elkaar weer kunnen ontmoeten en omhelzen. Elkaars verhalen en belevenissen aanhoren. Het zijn moeilijke jaren geweest maar ik heb hoop dat het (een) einde van de huidige crisis in zicht is!

Het is werkelijk eeuwen en eeuwen en eeuwen geleden dat ik hier wat van me heb laten horen. Iedere keer neem ik me weer voor om regelmatig te schrijven of te melden als er ook maar enig nieuws is. Toch lukt het niet om hiervoor de discipline op te brengen. En alhoewel ik vaak lijstjes maak, ideeën bedenk of korte verhalen op papier zet (nou ja, op papier, figuurlijk dan want ik mag dan wel behoorlijk van de “old school” pen-en-papier zijn, met name voor mijn bekende “to-do” lijstjes, deze “conceptblogverhalen” staan gewoon op de laptop) helaas komt het niet verder dan dat……..

Tja, ik heb vaak het idee dat er maar weinig te vertellen valt. En hoe langer je op een plek woont, hoe normaler het dagelijkse leven wordt. Natuurlijk is niets minder waar en dat besef je vooral als je mensen op bezoek hebt. Je gaat je dán pas weer verwonderen over het leven hier, de mensen, de omgeving, de cultuur en tradities, over alles. Datzelfde overkwam me ook toen we nog in Nicaragua woonden. Als we logees hadden werd je je veel bewuster van je leven en beleef je alles ineens veel intenser. Misschien is het iets wat je iedere dag meer zou moeten doen: eens goed om je heen kijken en je opnieuw verwonderen over de dagelijkse dingen……

Bedenkend wat ik kan schrijven in deze blog wordt het snel duidelijk dat er wel degelijk dingen te vertellen zijn. En hoe meer ik erover nadenk des te meer besef ik dat er juist wel veel te melden is: opknappen van ons huis, opening als B&B, een nieuwe moestuin, onze beestenbende, bouw van ons strohuis, de wandelclub en een hoop verhalen over het wonen en werken in dit deel van Spanje…….. En niet te vergeten de corona belevenissen! Bij nader inzien teveel …… dus vandaag dan maar even een kleine greep uit dit alles. En ik zal proberen het kort te houden. In een volgend schrijven zal ik uitgebreider ingaan over al onze dromen, projecten en belevenissen.

Even terug…..

Zoals al eerder geschreven, hebben we in 2017 ons huis (met 2500 m2 grond) gekocht. Het ligt op een hoger deel van Letur, nog net binnen de bebouwde kom maar met een vrij en prachtig uitzicht. We huurden het al 5 jaar en de eigenaar wilde er vanaf. Het heeft 10 jaar te koop gestaan (al vóór dat wij het huurden) maar zonder succes en de prijs was door de jaren heen flink gedaald. Met de eigenaren hebben we goed weten te onderhandelen. De lokale bank dacht gelukkig ook met ons mee want na onze financiële strop met de biologische boerderij (zoals eerder verteld was de boerderij niet rendabel: met de koeien ging het geweldig, met de financiën helaas niet) was ons eigen kapitaal nagenoeg geslonken en was de koop alleen mogelijk met een hypotheek van de bank. Voordat we de koop van dit huis überhaupt in overweging namen waren we (al jaren) op zoek naar een (betaalbare) eigen plek (een huisje met lap grond om zelfvoorzienend te zijn) maar dat bleek hier vrijwel onmogelijk. Tijdens onze lange zoektocht werd het ons duidelijk dat de huizen/eigendommen óf illegaal zijn óf dat het onmogelijk is om bouwvergunningen te krijgen óf men vraagt de hoofdprijs. En hoe mooi het vaak was, voor ons hield het dan op….. De koop van dit huis is wel wat anders dan we voor ogen hadden maar we zien het als een prachtige uitdaging om hier beetje bij beetje ons paradijs van te maken.

B&B “Rincón La Huella Verde”

Dat we een Bed-and-Breakfast wilden beginnen lag al in de planning sinds we dit kochten. Het is een groot huis, met grote tuin, een prachtig uitzicht en een zwembad. En gelegen in een idyllisch dorpje. Wat wil je nog meer! Maar één ding is plannen en iets anders uitvoeren. Toch na wat opknappen en kleine verbouwingen zijn we 4 jaar later open als B&B “Rincón La Huella Verde” (de groene voetstap hoek). Momenteel niet de meest ideale en makkelijke periode om open te gaan maar het is niet anders…..

We noemen het een “B&B” maar in Spanje (althans in Castilla La Mancha) staan we geregistreerd als “Casa Rural Compartida”, wat zoveel betekent als “een gedeeld vakantiehuis”. In ons geval houdt dit in dat we kamers in ons huis verhuren. Op dit moment slechts 2 kamers, in de toekomst hopelijk meer. Om de gasten privacy te gunnen (zeker in deze tijden van coronacrisis van groot belang) kunnen zij exclusief gebruik maken van onze eet/huiskamer en ons terras. Het was wel een vreemde gewaarwording om bij het ontvangen van de eerste gasten in ons eigen huis (en tuin) mondkapjes te moeten dragen (Spanje kende en kent nu nog een streng mondkapjesbeleid in openbare ruimtes; dit geldt ook voor horeca én toeristische accommodaties). En het voelt ook raar om zo formeel te zijn en afstand te houden. Spanje is zo´n beetje het ultieme kus/knuffel land. Niet alleen met vrienden en kennissen maar bij een nieuwe kennismaking en ook binnen de werksfeer is dit heel normaal. Nu is het uiteraard niet de bedoeling om onze gasten kussend en omhelzend welkom te heten (haha) maar soms krijg je een band met mensen die je net kent maar door de covidmaatregelingen moet je formeel en op afstand blijven. Een hand geven is hier ook erg formeel maar zelfs dat is met de huidige situatie niet wenselijk.

Maar even terug, we zijn officieel sinds juli 2020 open. We hebben sindsdien al klanten gehad, maar we zijn echt goed van start sinds juli dit jaar, nadat ik onze B&B aangemeld had bij verschillende websites. De meeste klanten hebben we ontvangen via AIRBNB. En dat werkt heel goed, zeker toen bij AIRBNB de eerste positieve recensies door onze gasten geplaatst waren begon het steeds meer te lopen. Tussen juli en november hebben we geweldige gasten mogen ontvangen (vrijwel alleen Spaanse) die hele fijne en lieve recensies geschreven hebben! Ik merkte dat ik het ontzettend leuk en gezellig vind om mensen in huis te hebben. Je probeert wel een balans te vinden tussen het geven van privacy (zeker nu met covid nog belangrijker) en anderzijds gastvrij willen zijn en contact te maken. Ik ben altijd benieuwd wie de gasten zijn, waar ze vandaan komen, wat ze doen, wat ze bezig houdt. En tegelijkertijd deel ik ook graag onze filosofie, projecten en dromen. Ik hoop dat we nog veel van zulke fijne gasten mogen ontvangen!

Studeren in Nederland

In de afgelopen 4 jaar is er in ons gezin veel veranderd. “Ons nest” is nu leeg: alle drie kinderen studeren in nu Nederland. Lars is bezig met de laatste loodjes van luchtvaarttechnologie (InHolland, Delft) en hoopt deze dit jaar af te ronden, Jasper zit in laatste jaar bestuurskunde (Erasmus, Rotterdam) en Laura studeert Toerisme Management in Breda (zit op kamers in Tilburg). “Ons nest” is dus een groot deel van het jaar leeg maar uiteraard komen ze alle drie de kerst- en zomervakantie met ons doorbrengen in Letur. Het is fijn dat ze het goed naar hun zin hebben in Nederland. Waar uiteindelijk hun toekomst zal liggen: in Nederland, Spanje of ergens anders zal liggen…. wie zal het zeggen….

Bouw strohuis

Al jaren hebben we het erover gehad. Het bouwen van een strohuis. Sinds we in Spanje wonen was dat één van onze dromen. Nu jaren later gaat het echt gebeuren: we gaan ons eigen huis bouwen van natuurlijke materialen: stro en aarde. Er komen oa. zonnepanelen (en/of een systeem voor passieve energie, een zg. trombemuur) en een groen dak en we willen het afvalwater deels hergebruiken. Het huis wordt gebouwd in onze boomgaard. Als het af is - laat ik maar geen uitspraken doen over het wanneer ;-) - dan willen we daar wonen en gaan we ons huidige huis verhuren (hetzij geheel of per kamer). Twee jaar geleden hebben we met architecten de plannen gemaakt, is de vergunning aangevraagd én verkregen en nu zijn we dus aan de slag!

Het was niet gemakkelijk en een en ander heeft nog wel voeten in aarde gehad. Zo willen we zelf bouwen maar dat is ingewikkelder dan we dachten. In Spanje moet je een architect, een bouwopzichter/technisch architect en een bouwbedrijf inhuren. Dwz. dat het niet álles verplicht is maar wel gangbaar. En verder moet je de vergunning aanvragen, een verzekering afsluiten (niet makkelijk bij zelfbouw) en ander bureaucratische zaken regelen. Maar goed, ons project hadden we net min of meer op de rit en waren we begonnen met de fundering toen corona roet in het eten gooide. We hebben toen niet veel kunnen doen maar dit najaar hebben we de draad weer opgepakt en gaan we de fundering verder af maken. Maar alle activiteiten die we rondom de bouw willen organiseren, dat wordt wel een ingewikkelder verhaal. De bedoeling was om workshops, cursussen of uitwisselingen organiseren. Geïnteresseerden betrekken bij de bouw, onze ervaring te delen met andere mensen en mensen te enthousiast te maken over duurzaam bouwen. Misschien kan dat deels wel doorgaan maar de vraag is in welke vorm …...

Het is wel een hele interessante ervaring om je eigen huis te bouwen. Het plannen, regelen, uitvoeren, alles is een echte uitdaging. Het is geweldig om heirbij hulp te krijgen van familie en vrienden! En vorige maand een grote mijlpaal bereikt: het is me gelukt (na 2 jaar) om rijststro te kopen. Tarwestro (of ander stro) is ook geschikt maar rijststro is duurzamer, sterker en omdat het een bijproduct/afvalproduct is (meestal wordt het verbrand) vormt het geen concurrentie met veevoer. Afijn, dit is het even in een notendop want uiteraard valt er meer te vertellen over deze eerste fase van de bouw maar daarover meer in een volgend schrijven.

Nieuwe moestuin

Sinds dit voorjaar kan ik van een buurman een stuk grond lenen om een moestuin aan te leggen. Het is een wat lager gelegen terras wat pal naast ons huis ligt. Aanvankelijk verbouwde de buurman hier zelf zijn groente maar hij heeft betere grond ergens anders dus wordt het terras niet meer gebruikt. Hij had me al een keer gezegd dat als ik groente wilde verbouwen ik dit terras mocht gebruiken! Zo gezegd, zo gedaan. Het terras heeft een oppervlakte van ongeveer 600 m2 en ligt precies aan de kant van onze tuin waar we toevallig een toegangspoort hebben. Het moest zo zijn en dat is lekker handig! Voorheen verbouwde ik wat groente in onze boomgaard (met wisselend succes) maar dit perceel biedt veel meer mogelijkheden.

Het is een best groot perceel maar voorlopig kan ik maar een deel gebruiken. Dat is prima want 600 m2 moestuin is wel een beetje teveel van het goede. Ik wil klein beginnen. Aan de rand van het perceel staan enkele amandel-, olijf- en vijgenbomen. Om onkruid te bestrijden wil de eigenaar hier af en toe met de tractor langs kunnen rijden om de grond om te ploegen of te eggen. De eigenaar is overigens een biologische boer dus dat zit ook wel goed. Ik ga dus de zaaibedden in het midden van het terras aanleggen om ruimte te laten voor de tractor.
Ik had me al voorbereid om de grond om te gaan spitten maar als ik een dag later op het terras aankom zie ik dat de buurman alles al heeft omgeploegd. Heel fijn en dat scheelt een hoop werk! Dus hoefde ik alleen banken te maken en in te zaaien en te planten

Het beregenen van de moestuin is een grote uitdaging. De maanden juni tot september zijn dusdanig droog en warm (35-40 graden) dat je moet beregenen. In en rondom Letur mogen gronden alleen beregend worden als ze beregeningsrecht hebben. Dat wordt gereguleerd door het lokale waterschap. Het is niet de bedoeling om drinkwater te gebruiken. Dat mag wel op kleine schaal maar is niet de bedoeling voor grotere moestuinen. De buurman heeft die waterrechten. Ons eigen perceel heeft dat ook maar daar hebben we tot op heden geen gebruik van gemaakt. Het beregeningssysteem van Letur is historisch erfgoed. Het dateert van de tijd van de Arabische bezetting (of nog langer, sommige denken van de romeinse tijd). Het is een ingenieus kanalensysteem dat door en rondom het dorp loopt en werkt geheel onder zwaartekracht. Dat is best uniek en het is één van de weinige beregeningssystemen wat nog bewaard is gebleven. En het is echt oerwater van ondergrondse bronnen. Het hele jaar is er water, zelfs in de droge zomermaanden en dat is een groot goed in deze streek. Enfin, een volgende keer meer over het waterschap en dit beregeningssysteem!

Een maand later heb ik wat tuinbonen, erwten, spinazie, wortelen, uien, rode bietjes, knoflook en zonnebloemen gezaaid. De aardappelen zijn ook gepoot en de eerste tomatenplantjes zitten in de grond. De dagen daarna zijn de laatste tomaten, paprika´s (verschillende heerlijke lokale rassen), courgettes en komkommers plantjes aan de beurt. Ik probeer te werken volgens de maankalender en alleen werkzaamheden te doen bij de juiste maanstand maar dat lukt niet altijd. Wel hoop ik hier t.z.t. een permacultuur tuin van te maken mits we deze grond voor langere tijd mogen gebruiken. We zullen zien. De oogst dit jaar was in ieder geval een succes. Op naar het volgende jaar!

Ik zie dat dit weer een (te) lang verhaal gaat worden dus ik tot een volgend schrijven!

Liefs, Peter en Cecile

En ook de groeten van Lars, Jasper en Laura