Op de fiets naar Camino de Santiago (door Lars)

Niet als 'Peregrino' (=pelgrim) maar als 'Bicigrino' (=fietspelgrim)

Wij zijn met de 3^de en 4^de de klas van onze school (Socovos) en met de school van Riópar op de fiets naar Santiago de Compostela geweest. Want veel mensen lopen, fietsen of te rijden paard de Camino Santiago om na te denken over hun problemen die ze hebben of als uitdaging. Wij gaan per fiets. We gaan van 15 tot 20 oktober en we rijden 4 etappes. Van elk ongeveer 50 km. We overnachten de 1^ste dag in Pedrafita, de 2^de dag in Sarria, de 3^de dag in Melide. En dan komen we uiteindelijk dinsdag 19 oktober aan in Santiago.

Wij zijn vrijdag 15 oktober vanuit Socovos rond 1 uur vertrokken naar de school in Riópar waar wij de andere groep gingen ophalen die ook meegaan naar Santiago. We zijn ongeveer met 30 a 40 man. Met 2 begeleiders van Socovos en 2 van Riópar die leraar zijn. We vertrekken vanuit Ponferrada, dat ligt ongeveer 200 km van Santiago de Compostela af, naar Santiago. De eerste etappe gaat naar Pedrafita en is 45 km lang. Met een slotklim naar Pedrafita van 13 km! Als ik naar Letur fiets heb ik normaal 1 klim en 1 afdaling. De klim is ongeveer 2 km en de afdaling zo'n 3 km. Maar als ik terug naar huis moet, moet ik weer 3 km omhoog. Gelukkig niet zo steil. Maar die 13 km omhoog is toch heel wat anders hoor. De begeleiders hadden van te voren gewaarschuwd dat het een zware klim zou zijn. Daarom gingen alle meiden (6 of 7) niet mee en gingen ze met de bus naar Pedrafita. Toen ik op mijn km teller keek was ik op de helft en zag ik een van onze begeleiders in de verte die net voor mij vertrokken was. Na 1 km ging ik hem voorbij waarna ik hem succes wenste omdat ie stond te hijgen als een paard en moest vechten om vooruit te komen. Bij de 10 km begon ik een beetje bij te komen bij een paar vrienden uit Riópar waar ik 200 meter van af zat. Maar na de 11 km werd ik toch een beetje moe zakte mijn tempo omlaag. Uit eindelijk kwam ik als 4^de binnen van allemaal en hebben we op de rest gewacht bij een rotonde. Alleen kwamen er na mij nog maar 4 mensen en de jongen die als 8^ste binnenkwam zei dat de rest was gaan lopen omdat de klim te zwaar was. Onderweg zijn er ook nog zo'n stuk of 5 mensen opgehaald met de bus omdat die helemaal erdoor heen zaten. Na dat bericht te hebben gehad zijn we naar het pavillon (gymzaal) gegaan en hebben we daar gedoucht en gewacht op de achterblijvers.

De volgende dag zijn we vertrokken om 9 uur en het vroor als een gek. Die dag ervoor was het net onder nul. Deze dag min 5 graden omdat we een stuk hoger liggen. Iedereen mopperde onderweg dat het koud was. Dus hadden de meesters besloten om naar een fietswinkel te gaan omdat veel mensen geen handschoenen bij hadden. Ik heb daar zelf nog een muts gekocht omdat mijn oren er bijna afvroren. Nou aan de einde van de dag zijn we aangekomen in Sarria na een bewogen en gemakkelijke dag. We hadden een hele mooie afdaling naar beneden wat een opgedroogde rivier is! Met keien ertussen van 20 centimeter. Rij daar maar eens met je fiets over heen. Het kon ook niet dat er niemand een lekke band zou krijgen. Zo'n 3 mensen hebben daar een lekke band gehad. Dus dat bracht het totaal op 5. En we waren nog maar 2 dagen onderweg.

De derde dag hadden we een iets zwaardere dag met 2 klimmen van 3 en 4 km. Maar als we die gehad hebben zou het verder omlaag zijn. Die avond kwamen we aan in Melide. Daar hebben we die avond Pulpo gegeten oftewel inktvis. En in Melide kun je blijkbaar de lekkerste inktvis eten van heel Galicië. Ik had het nog nooit gehad en heb het gewoon mee gegeten.

De laatste dag moesten we 40 km fietsen. De Leraren zijden dat het makkelijk zou zijn. Omhoog en omlaag werd er gezegd. En ja er zaten wel weer klimmen van 5 km bij. Gelukkig maar 3. Maar we hadden ook lange afdalingen die gevaarlijk steil omlaag gingen. Bij een afdaling had je in een scherpe bocht los zand liggen waar 3 mensen onderuit waren gegaan doordat ze te laat zagen hoe scherp de bocht was en toen op het laatste moment remde en onderuit gingen door het losse zand. Gelukkig waren het maar wat schaaf wonden. Helaas was eerder die dag een begeleider gevallen. Niet heel hard maar hij kwam met zijn volle gewicht op zijn ringvinger en pink. Die na onderzoek in het ziekenhuis van Santiago gebroken bleken te zijn. Dus heeft hij het helaas niet helemaal af kunnen maken. Al met al kwamen aan in Santiago. Voordat we naar ons ze slaapplek gingen hebben we ons certificaat ontvangen dat het bewijs is van dat we onze reis naar Santiago hebben voltooid als pelgrim. We zijn daarna naar de herberg vertrokken. Het is wel fijner als een gymzaal omdat we iets meer comfort hadden. Die zelfde aanvond hebben we de fietsen alvast ingepakt in de bus en zijn we die avond nog gaan eten in een Restaurant. We hadden daar heel goedkoop gegeten en het eten was echt heerlijk.

Die dag erop zijn we naar de kathedraal geweest. Rond 11 uur 's morgens begon de mis voor de pelgrims. Maar we hebben de heilige Jacobus (Santiago) niet meer bezocht (had ik al wel eens eerder gedaan). Voor de mis konden we nog wel spullen/souvenirs kopen. We zijn toen rond 12 uur richting de parkeergarage vertrokken waar we nog even een foto hebben gemaakt met de hele groep. We hadden nog een hele zware reis van 13 uur voor de boeg. Dus heb ik de meeste van de tijd liggen slapen. Uiteindelijk kwamen we om half 4 aan in Socovos waar we met een bestelbusje zijn vertrokken met jongens en meisjes die niet in Socovos wonen. Toen kwam ik aan bij ons huis en was ik bang dat ons mam en pap al lagen te slapen. Wat bleek? Ons mam had al die tijd op de bank geslapen! Dus dat was wel fijn. En toen heb ik geslapen, geslapen en nog meer geslapen.

Ik vond de Camino de Santiago heel leuk. En heb geen moment gedacht aan iets anders.

En geen moment onderweg van de hele reis heb ik gedacht van: wanneer zijn we er nou? Ik heb zoveel mogelijk genoten van de omgeving. En ja het is toch iets wat niet iedereen mee maakt. Ik vond het daarom een hele leuke ervaring en had me het toch iets anders voor gesteld. Niet in negatieve zin maar positief. Hoogtepunten vond ik zeker die slotklim van de 1^ste etappe want je moet je wel 13 km lang omhoog vechten als het ware. En ook vond ik de aankomst in Santiago een hoogtepunt want we kwamen aan op het plein waar de kerk is en waar heel veel mensen langs lopen. En heel veel mensen klapten toen wij er waren en maakten allemaal foto's van ons als groep. Ook een fotograaf van de krant La Prensa had ons gespot en heeft ook foto's genomen dus wie weet...... Ik heb ook weer nieuwe vrienden gemaakt en leuke mensen ontmoet. Want het brengt je toch allemaal bij elkaar. Als je de Camino de Santiago hebt gelopen of gefietst hebt weet je precies wat ik bedoel.

Groetjes van de (ex)- pelgrim , Lars

Ps: foto's volgen nog..........